تاریخی از زرق و برق: تکامل طراحی بطری لوازم آرایشی

تاریخچه بسته‌بندی لوازم آرایشی، آینه‌ای است که تکامل فرهنگی، فناوری و هنری ما را منعکس می‌کند. از کوزه‌های مرمر گرانبهای تمدن‌های باستانی تا ظروف مینیمالیستی و پایدار امروزی، بطری همیشه چیزی بیش از یک ظرف بوده است؛ نماد وضعیت، یک اثر هنری و گواهی بر روح زمانه خود بوده است. این سفر در طول دهه‌ها بررسی می‌کند که چگونه بسته‌بندی لوازم آرایشی متحول شده است، تحت تأثیر جنگ‌ها، صنعتی‌شدن، زرق و برق هالیوود و انقلاب‌های دیجیتال.

اولین بسته‌های لوازم آرایشی اشیایی با زیبایی و اهمیت فراوان بودند. در مصر باستان، سرمه در لوله‌های مزین چوبی، عاجی یا فلزی نگهداری می‌شد. روغن‌ها و عطرها در کوزه‌های مرمر، شیشه یا فایانس با حکاکی‌های نفیس نگهداری می‌شدند. این ظروف یکبار مصرف نبودند. آنها دارایی‌های ارزشمندی بودند که اغلب با صاحبانشان برای آخرت دفن می‌شدند. در روم و یونان باستان، تکنیک‌های دمیدن شیشه پیشرفت کرد و امکان ایجاد شکل‌ها و رنگ‌های پیچیده‌تر را فراهم کرد. بسته به طور ذاتی با آیین و جایگاه مرتبط با محتویات مرتبط بود.

قرن نوزدهم تغییرات اساسی را به همراه داشت. انقلاب صنعتی تولید انبوه را معرفی کرد و ظروف شیشه‌ای و فلزی را ارزان‌تر و در دسترس‌تر کرد. این تولد برندهای مدرن لوازم آرایشی بود. عطرسازانی مانند گرلن شروع به ایجاد بطری‌های امضادار برای عطرهای خود کردند و از کوزه‌های دارویی عمومی فاصله گرفتند. اختراع لوله فلزی تاشو در اواخر دهه 1800 محصولات مانند خمیر دندان و کرم‌های صورت را متحول کرد و بهداشت و راحتی بی‌نظیری را ارائه داد. برای اولین بار، لوازم آرایشی در حال تبدیل شدن به کالایی در دسترس طبقه متوسط بود و بسته‌بندی کلید برندسازی و تمایز بود.

دهه 1920 شاهد ظهور آرت دکو بود، یک جنبش طراحی که با اشکال هندسی جسورانه، خطوط براق و مواد لوکس مشخص می‌شد. این سبک کاملاً روحیه آزاد و مدرن دوران فلیپر را به تصویر می‌کشید. بسته‌بندی لوازم آرایشی این را با تمام وجود پذیرفت. پودرهای فشرده به اشیای نفیس و جواهرنشان تبدیل شدند. بطری‌های عطر، مانند Chanel No. 5 نمادین که در سال 1921 طراحی شد، ظرافت مینیمالیستی را با بطری مستطیلی شکل و الهام گرفته از داروسازی خود به نمایش گذاشتند - تضادی آشکار با طرح‌های بیش از حد مزین قرن قبل. بسته‌بندی اکنون یک اکسسوری مد بود.

پایان جنگ جهانی دوم عصر خوش‌بینی و مصرف‌گرایی بی‌سابقه‌ای را نوید داد. یک ماده جدید در مرکز صحنه قرار گرفت: پلاستیک. سبک وزن، نشکن و فوق‌العاده متنوع، پلاستیک امکان انفجار رنگ، شکل و نوآوری را فراهم کرد. بسته‌بندی سرگرم‌کننده، بازیگوش و هدفمند شد. ظهور تلویزیون و فرهنگ سلبریتی‌ها به این معنی بود که برندها اکنون می‌توانستند مستقیماً به خانوارها بازاریابی کنند. Avon به یک نیروگاه تبدیل شد و نمایندگان آن محصولات را در بطری‌های منحصراً طراحی شده‌ای می‌فروختند که به کلکسیون تبدیل شدند. این دوران در مورد آرزو، دسترسی و لذت محض مصرف بود.

همانطور که وارد دهه‌های 70، 80 و 90 شدیم، دو روند موازی پدیدار شد. اول، تولد صنعت مدرن مراقبت از پوست، به رهبری برندهایی مانند Clinique. بسته‌بندی زیبایی‌شناسی بالینی و علمی را به خود گرفت - روپوش‌های آزمایشگاهی سفید، پیام‌رسانی واضح و بسته‌های ساده و بهداشتی مانند پمپ‌ها و لوله‌های بدون هوا. این اعتماد را ایجاد کرد و اثربخشی را منتقل کرد. همزمان، بازار لوکس بر تجمل خود افزود. برندهایی مانند La Mer و La Prairie کوزه‌های سرامیکی سنگینی را معرفی کردند که فوق‌العاده ارزشمند به نظر می‌رسیدند و تجربه‌ای حسی ایجاد می‌کردند که هزینه بالای آنها را توجیه می‌کرد.

عصر حاضر ما با سه نیروی اصلی تعریف می‌شود:

• مینیمالیسم:واکنشی به شلوغی دنیای دیجیتال، برندهایی مانند Glossier و Aesop از بسته‌بندی «شایسته قفسه» حمایت کردند - تمیز، ساده و مبتنی بر متن. بسته یک شیء آرام و زیبایی‌شناختی در دنیای شلوغ است.
• قفسه دیجیتال:با ظهور تجارت الکترونیک، بسته‌بندی اکنون باید روی صفحه نمایش تلفن 3 اینچی کار کند. لوگوهای جسورانه، اشکال ساده و سیلوئت‌های قابل تشخیص فوری کلیدی هستند. «تجربه جعبه‌گشایی» برای ویروسی شدن در رسانه‌های اجتماعی طراحی شده است.
• ضرورت پایداری:همانطور که در مقاله قبلی ما مورد بحث قرار گرفت، این مهم‌ترین روند تعیین‌کننده بسته‌بندی مدرن است. تمرکز به مواد PCR، سیستم‌های پرکننده و طراحی دایره‌ای معطوف شده است که نشان‌دهنده بازگشت عمیق به ارزش‌گذاری بسته به عنوان یک شیء دائمی به جای زباله‌های یکبار مصرف است.

بطری لوازم آرایشی یک مصنوع فرهنگی است. تکامل آن از یک شیء آیینی باستانی به یک ظرف پلاستیکی تولید انبوه، و اکنون به یک بیانیه طراحی پایدار، داستان ارزش‌ها، فناوری‌ها و خواسته‌های در حال تغییر ما را بازگو می‌کند. با درک این تاریخ، قدردانی عمیق‌تری برای اشیایی که زینت‌بخش میز آرایش ما هستند، به دست می‌آوریم. آنها فقط ظرف نیستند. آنها کپسول‌های زمانی کوچکی هستند که هر کدام داستانی از عصری را که آن را خلق کرده است، در خود جای داده‌اند.